Back to the track!

Tjeeh,

Ik schrijf dit nu, terwijl ik lekker thuis op de bank zit, met mijn broodje kaas, augurkje, vifit etc.
Om me heen zie ik de dingen die er waren toen ik vertrok, maar die nu toch een ander sfeertje hebben.

We zijn terug in Nederland, is iets waar ik sinds de 4de Juli mezelf vaak op betrap.
Na 3 maanden te leven, zoals de mensen in Ghana leven, met een redelijk of natuurlijk ondermaats inkomen.

Het is in een woord te beschrijven: bizar!lDe terugkomst verliep redelijk, we hebben natuurlijk wel hier en daar tegen bepaalde zaken aangelopen(gereden) die voor wat emoties en opstopping zorgden, maar al met al kunnen we zeggen dat we een goede terugreis hebben gehad tot aan Accra.

We zijn natuurlijk niet in een keer door gereisd, we hebben eerst een stop gemaakt bij het ;
Hand In Hand Project, dit is een project dat werkt met lichamelijk en geestelijk beperkte mensen (ook veel vormen van autisme), dit is ook echt nodig, want veel Ghanezen zien dit als de onderste laag van de bevolking en ze worden dus ook vaak verstoten uit hun gezin.

We hebben daar 2 watervallen bezocht en een monkeycemetery, prachtig om te zien en leuk om de aapjes te voeren natuurlijk.

vervolgens doorgereist naar Cape Coast, waar we naar Cacun National Park zijn geweest en op 30 meter hoogte over touwbruggen tussen de bomen van het regenwoud konden doorlopen, Dit was Vera's Bezienswaardigheid! ( Zoals ik in eerdere verhalen heb verteld, hadden we alle 3 iets wat we graag wilden zien, Jordan wilde graag op een krokodil zitten!
Vera wilde graag naar het regenwoud en Julie wilde cape coast zelf zien inclusief fort Elmina.)

Dan komt toch ook echt het besef dat je afscheid steeds dichter bij komt, bizar na 3 maanden om daar over te denken, want je wil heel graag naar huis, voor mij mijn vriend, voor de rest ook de familie, vrienden, omgeving, gewoon thuis..

Maaaaaaar!!! ook Ghana is een beetje 'thuis' geworden..

We hebben nog een NL koppel bezocht die een monkey opvang hadden, zijn naar nog een andere krokodillenvijver geweest en bezochten natuurlijk ook Fort Elmina, het voormalig NL slavenfort, toch wel indrukwekkend.

We hebben leuke avonden gehad (de kater uitgesloten) en vertrokken dan ook vol goede moed naar accra, waar we bij VIctoria zouden verblijven, dezelfde vrouw die ons de eerste dag van het vliegveld haalde.

Daar zaten we, waar het allemaal begon, op het dak.......

Back to Holland :)

Bolgatanga

Zo, het is al weer een tijdje geleden dat we zelf een verhaal online hebben gezet! Maar eingelijk was er niet heel veel speciaals om te vermelden! Natuurlijk waren er de normale dingen, ons werk, ons gast gezin, gezellig eten en relaxen met z'n drieen! Ook minder leuke dingen! Zo stierf er een baby toen vera en jordan er mee bezig waren, raar en ook best wel heftig! De volgende ochtend word je wakker en kan je weer een bevalling doen! Raar die opeen volgende gebeurtenissen! Toch hadden ook wij een leuk vooruitzicht. Op donderdag 7 juni komen marcella en marieke ( die we kennen van het voorbereidings weekend) ons opzoeken in 'onze' stad! Wat is het heerlijk om mensen te zien die de afgelopen maanden hetzelfde hebben doorgemaakt als wij! We hebben ze rondgeleid, lieten ze de culturul centre zien, leuke winkels, het zwembad waar wij altijd gingen was dicht, maar gelukkig hebben we na lang gezocht te hebben een heerlijk zwembad, even lekker ontspannen , gewoon omdat het kan!!!! Als afsluiting van de avond lekker gegeten bij de luxery en op tijd slapen, want de volgende dag zouden we naar Bolgatanga gaan, voor de krokodillenvijver! Spannend! Smorgens vroeg snel naar de winkel en naar het trotro station we waren nu met zijn zessen, we hadden een week of 2 geleden namelijk besloten een van de broertjes van vera mee te nemen op onze kosten! De reis duurde 3 uur, sneller dan gedacht, maar dat was ook zeer welkom aangezien we niet comfortabel zaten! Na een lichte strubbeling bij het eerste hotel besloten we daar niet te blijven en hadden we geen andere keuze dan een iets duurdel hotel te nemen ( lees 35 euri pernacht) Abukari vond het prachtig, een airco een airco wauw haha'! We genoten van een lekkere maaltijd en gingen slapen, morgen is het zo ver!! De taxi die ons naar ons hotel bracht, bood aan ons naar paga te brengen, vera voorin, julie, marieke en abukari achterin en marcella en ik in de kofferbak! Drie kwartier later kwamen we aan bij chiefs crocodile Pont in Paga! De zenuwen gingen bij iedereen door het lijf en vera kneep hem flink en wilde zich eerst nog even verzekeren dat de krokodil nog nooit iemand had aangevallen haha! Lopende na het meer zagen we al snel een paar kleintjes liggen en toen onze voorgangers vertrokken zagen we ons 'fotomodel'! Een zeker 3 meter lange krokodil! Abukari ging eerst gevolgd door vera, die er helemaal klaar voor was met het handje van de gids werd ze bovenop de kroko gezet, lachend na de camera! De lach was echter snel verdwenen toen kroko opstond! Dan kom je er ook pas achter hoe hard je kan rennen! Haha nadat de gids twee klopjes op de rug gaf ging de krokodil weer liggen heel apart! De rest van ons volgde voor onze fotos na een half uurtje vertrokken we weer naar het slavenkamp! De omgeving was erg idylisch, zachtgroen omgeven door rotsen e. Grote stenen, prachtig! De gids liet ons zien waar de slaven aten, muziek maakten, verkocht werden, gestraft en begraven en waar de bewaker zat op de uitkijk rots! De gids probeerde vera te versieren , maar na een vriendelijk she's mine droop hij af en begon zijn babbeltje bij marcella haha! Ook hebben we fotos gemaakt bij een baobab boom, waar we achteraf voor moesten betalen! Tja, iedereen probeert iets te verdienen. Toen was het tijd om terug naar het hotel te gaan, want ook wij wilden Nederland-Denemarken kijken! Na de trieste wedstrijd en een maaltijd sloten we al kaartend de avond af. De volgende dag met zijn alle weer een trotro in , die helaas erger was dan de heenreis, geiten op het dak, geiten in de kofferbak, zitten ingeklemd met opgetrokke benen, nee trotro word op onze terugreis zoveel mogelijk vermeden. We sloten de dag af met een lunch en zijn weer terug gegaan naar ons gastgezin! De volgende dag was het dan zover, afscheid van marcella en marieke Maar we gaan ze zeer zeker in nederland zien! Onze terugreis is helemaal uitgestippeld en geboekt met dank aan hun ervaringen!

Op bezoek bij Julie, Vera en Jordan.

Als Julie en haar klasgenoten geen stage in Ghana hadden georganiseerd, zouden wij niet zomaar naar Ghana op vakantie zijn gegaan. Ghana vakantie land?, de meeste rei s bureaus kijken raar op als je dat vraagt. Via Tsara Travel lukte het goed een reis plan te maken voor 2 weken met in het midden een bezoek aan Tamale, waar Jordan, Vera en onze Juul, inmiddels woonden bij hun familie. Ghana is groot en de verharde wegen zijn deels vol met kuilen en heel veel drempels in de dorpjes. Maar dan zie je ook het land. Alles gebeurt langs de weg, kraampjes met veel verse groentes en heel veel mango’s, niet die harde Nederlandse, maar lekker zachte, wel vlezige en veel zoetere vruchten. En ook allerlei winkeltjes staan dicht bij de weg en daar loopt en fiets iedereen, incluis de geiten en schapen, die de weg net zo goed voor hen claimen. En natuurlijk steken de mensen over, met al hun spullen, liefst gedragen op het hoofd.

En na 1 week komen we aan in Tamale. Eerst naar het kantoortje van Meet Afrika. Daar is Julie en worden we voorgesteld aan de organisatie. Dan met Julie naar haar compound. Trots laat ze ons haar hutje zien en nog trotser zijn haar familie leden dat wij op bezoek komen. We worden getrakteerd op een groot bord spaghetti met een lekkere groente saus. Dan op de foto met haar “zussen en broers” en ook een paar “mama’s”. Daarna op bezoek bij de Chief, de baas van dat stukje. De man spreekt geen Engels, dus de vertaling loopt via de zus van Julie. Uiteindelijk kunnen we ons cadeau aanbieden. Daarna hebben we voor heel de familie stroopwafels. Volgens Julie waren ze in no time op.

Daarna naar de dokters post waar Julie werkt. Heel wat anders dan we in Nederland gewend zijn. Wachtkamer buiten, bedden voor infusen en verzorging direct naast elkaar, geen privacy. Schone instrumenten krijg je door het goed schoon te maken met alcohol. Heel leerzaam dat het zo ook kan.

’s Avonds lekker met Julie in ons hotel gegeten.

Zaterdag, iedereen ophalen om de reis naar Mole te maken. Eerst naar Julie die ons de weg wijst, dan naar Jordan en dan naar Vera. En dan op weg, door Tamale, over de grote weg naar de Witte Volta rivier. Na nog een heel eind, van de weg af de stoffige zandwegen op, schudden en trillen, remmen en weer gas geven om alle kuilen en goten rustig te passeren. Je ziet veel van het landschap, maar we zijn blij als we in het wildpark Mole aangekomen zijn. Als we de kamers ingericht hebben, kijken of de airco het doet, maken we ons klaar voor de safari. Een parkwachter, met geweer, zal ons begeleiden op zoek naar wild en naar we hopen olifanten. Vera, Julie en Jordan gaan boven op de Landrover. De tocht gaat over een net zandpad, je ziet dat ze voor toeristen wel wat over hebben, met heel weinig kuilen. Vanaf het dak van de auto zie je antilopen, waterbokken, wrattenzwijnen en apen veel sneller dan in de auto, dus klopt de jeugd geregeld op het dak om het gespotte wild aan ons te wijzen. Maar na ruim 2 uur nog geen olifant gezien, ook niet bij de waterplassen. Het heeft geregend de dag ervoor en dan is het oerwoud koeler en hoeven de olifanten niet per se een bad te nemen. Maar morgenvroeg bij de wandelsafari belooft de parkwachter meer kans, hij zal zelf weer met ons meegaan. Dus hopen dat hij gelijk heeft. We gaan naar het zwembad voor een lekkere afkoeling en daarna lekker eten, genieten van de zonsondergang, en hopen dat de airco het blijft doen, want in Ghana weet je nooit wanneer de stroom weer uitvalt.

Zondag vroeg op. Om half 7 start de wandelsafari. Met een groepje van 10 man lopen we achter de man met het geweer. Best spannend want hij neemt zo’n ding toch niet voor niets mee. Maar al gauw raak je gewend aan de vele antilopen, waterbokken en wrattenzwijnen. Je ziet best van dichtbij. Maar waar blijven nu de olifanten? Uiteindelijk bij een waterplas, pontificaal in het midden, rustig aan het baden, een jonge mannetjes olifant. En krokodillen. Dat ziet er machtig uit. We lopen om de plas heen om dichterbij te komen. En dat vindt de olifant, die nu uit het water is, niet echt leuk. Gelukkig staat hij aan de ander kant van de plas. Maar hij maakt met veel getrompetter en geflapper van zijn oren duidelijk dat we niet dichter bij moeten komen. Ze zijn hier echt wild, die dieren. Daarna gaat hij terug het water in, eerst heel voorzichtig, alsof hij het te koud vindt, daarna met een lompe plons midden in de plas. Prachtig om te zien. Dan terug naar de lodges voor het ontbijt. ‘s Middags bezoeken we de oudste moskee in west Afrika. De lokale mensen zijn er trots op om dat te laten zien. Al denk ik dat ze graag wat overdrijven. Zo groot is het niet en dat er dan meer dan 200 mensen in kunnen? Als we terug zijn weer lekker zwemmen, lezen en puzzelen. Daarna weer een lekker avondmaal, kaarten en dan weer de koelte van de airco in.

De ochtend redelijk vroeg op want de weg naar Tamale wacht weer op ons en de jeugd en wij moeten daarna nog naar Kumasi, nog zeker 7 uur rijden. Op weg naar Tamale bedenken we dat we wat voor de families van Julie, Vera en Jordan moeten meenemen. Liefst iets wat ze in Tamale nu niet makkelijk krijgen. Onderweg eigenlijk niets goeds te vinden, maar in Tamale vlak bij de bank waar we even moesten pinnen, verkopen ze grote groene bananen. Daar is in Tamale het seizoen nog niet voor, dus een goed cadeau voor de families. Ieder een grote tros. Niet een 5 of 8 bananen trosje zoals in Nederland, maar een tros met wel 20 tot 25 bananen. En zo zetten we de jeugd om beurten weer af bij hun gezin. Het is raar na 3 dagen al weer afscheid te nemen, maar de stage gaat gewoon nog veel weken door en dit was een, naar wij begrepen hebben van Vera, Julie en Jordan, heel welkom uitje, in het mooie maar warme Ghana.

Bedankt voor jullie gezelschap, jullie uitleg over hoe en wat er gebeurt in Ghana en nog veel succes de laatste weken!

Groetjes, Brigitte en Thur.

PS. Als je verhaal gelezen hebt zijn de 2 foto bestanden een mooie aanvulling.

Bye, Bye, Bucket! (Jordan)

Voor sommigen van jullie zal het als een verassing komen!
Voor sommigen natuurlijk niet, die waar ik iets vaker contact mee heb gehad weten het dan ook al ik verblijf niet meer bij mijn orginele gastgezin!

Het was een super gastgezin, echt waar, dat meen ik echt. Ze waren lief, deden vanalles voor je, je kreeg gevarrieerd te eten ( vergeleken met Vera en Julie dan..)
Maar elke keer als ik contact probeerde te zoeken eindigde het er bij een van de zonen altijd mee dat hij iets van me wou; Een camera, hem meenemen naar het zwembad (wat ik al gedaan had), zichzelf uitnodigen om mee te gaan naar bruiloften, bij Vera op bezoek ( want met haar wil hij trouwen), mee reizen naar Accra etc. Hij is hierover aangesproken door het Meet Africa kantoor, maar hij ging vrolijk door met indirecte vragen; Kijk mijn telefoon is kapot, ik MOET een nieuwe hebben (en hem bijna tegen je neus aan houden) toen de moeder heel serieus ging vragen of ik de kleinste kinderen mee naar Nederland kon nemen, was voor mij de maat vol en heb ik gevraagd voor een ander gastgezin!

Ik heb ook helemaal geen zin om me hier ongemakkelijk te gaan voelen!

Met als gevolg dat ik nu in een ander dorpje zit, vlak bij Vera en Julie, bij de broer van onze contactpersoon, in een modern gezin!

Ik had niet om een modern gezin gevraagd, maar ik mocht niet bij Vera verblijven (tenzij we even trouwden ) maar het afslaan deed ik ook niet!

Ik heb een normale kamer met een bed, een tafeltje, een stoel, stroom, een raam, een ventilator, heel veel spijkers aan de muur om dingen op te hangen en geeen muizen !

Ik heb een douche met stromend water, zowel binnen als buiten en hou jullie vast!!!!

EEN WC (L)

Heerlijk haha, Ik kwam er aan, er lag een tandenborstel voor me klaar en een Nederlands blad, echt heel leuk!

Er verblijven meerdere mensen op deze moderne compound en ook een meisje uit South Collarado! Maar zij is niet vanuit Meet Africa hier.

Het is een stukje verder naar Vera en nog verder naar Julie, maar door langzaam aan af te wisselen is dat niet zo een probleem.

Morgen ga ik op de vrouwen afdeling beginnen dus ik ben benieuwd hoe dat gaat bevallen!

Jordan

Bijna op de helft! Jordan

Wow,

Heel raar om te schrijven, over 3 dagen zit ik hier al een maand, een 10 dagen daarna en ik zit al over de helft van mijn totale verblijf hier in Afrika.

Het is vreemd, als je nagaat';

je komt hier aan,

krijgt een giga cultuurshock,

Denkt dit ga ik toch nooit leuk vinden?

Een maand later gaat het al vanzelf, Je staat op, gaat werken, gaat naar de winkel, markt, zwembad of een cafe, komt thuis, eet, skyped even met je vriend, gaat nog iets doen met Vera en Julie en gaat slapen!
Routine noemen ze dat!

Het afgelopen weekend was het eindelijk zover, de ouders van Julie zouden komen, Heel raar om ze hier weer terug te zien, dat mag wel gezegd worden maar ook heel erg fijn om weer met (enigzins) bekende gezichten lekker hollands te kunnen babbelen!
We vertrokken met hun priv'e chauffeur richting Mole National park en hebben daar een super safari gedaan, de gids zei; in de auto of op het dak..

De keuze was voor ons natuurlijk snel gemaakt, wij met zijn drieen op het dak, en de ouders van Julie in de auto!

We zagen Gazelles, waterbokken, aapjes (allerlei soorten), Mooie vogels, Pumba's (wrattenzwijn) maar helaas geen olifant :(!
De safari was super, maar stiekem baalden we allemaal wel een beetje dat we de olifant niet gezien hadden, 800 stuks op 5870 vierkante km, hoeveel is dat nou? haha, groot genoeg om ze allemaal te missen! Na een lekkere duik in het zwembad en een heerlijke maaltijd (eindelijk) moe naar bed, we moesten de volgende dag al weer vroeg op voor onze voetsafari!

Om half 5 hebben we een poging gedaan de zonsopkomst te zien, maar helaas:( geen geluk, half slapen weer terug het bed in gegaan! haha

Om kwart voor 6 poging 2, maar niet voor een zonsopgang maar voor ons voor te bereiden op onze voet safari!
op tijd waren we in ieder geval en we kregen gelukkig de zelfde gids al de dag ervoor ( hij wist dat we voor olifanten kwamen en hij zou extra zijn best voor ons doen)
Dat gaf wel goede moed! we werden samen met een koppel met 2 kleine kinderen het ' oerwoud' mee ingenomen, Ik kan je zeggen, een hele andere ervaring dan op de jeep!

Je ziet veel meer dieren en ze zijn een stuk korterbij, daarbij komt ook dat je echt een ' safari gevoel' krijgt als je alleen groen om je heen ziet en niet ook een weg en de auto hoort!

je kan dan echt genieten van alles!
Alle beestjes, (behalve vliegen) alle natuur, alle geuren (het had s nachts geregend en het rook overal naar munt) en vooral de rust!

Na een dik uurtje en ongeveer 15 min kwamen we bij een drinkpoel voor de dieren,
hier zagen we onze eerste olifant een badje nemen! Super!

Ik ben nu ook begonnen op de mannen afdeling, helaas een hele rustige afdeling, dus ik heb er maar voor gezorgd dat ik met operaties mag meekijken, heel spannend om te zien, ik kan er natuur;lijk niets van toepassen straks, maar informatief is het zeker!

Jordan

Stage Jordan

Nou, Eindelijk!

Haha, wat ik wilde is begonnen, we keken er allemaal zo erg naar uit om te beginnen met werken, wat viel het tegen toen ik om half 8 daar moest zijn en pas om 10 voor 9 werd opgehaald, welkom in afrika:P

Ik werd door de S.D.A rond geleid en werd aan iedereeen voorgesteld, echt iedereen..

Ik moest eerst 2 weekjes op de kinderafdeling, echt superleuk, maar ongeloofelijk heftig, heel veel brandwonden waarbij de vellen er vanaf komen met de wondzorg, heel veel gekrijs, want pijnstilling krijgen ze hier niet of amper.. dus de eerste keer ging ik bijna van mijn stokje toen een jochie van 4 zijn armen terug trok terwijl ik het verband vast had, ik kan je vertellen, de vellen bleven liever bij mij..

Mijn collega's zijn super aardig allemaal, willen me ook echt vanalles leren, maar echt hygienisch is het hier natuurlijk niet! Toch probeer ik dit zo goed mogelijk te toen en stille hintjes te geven, maar goed, ook ik ben niet perfect dus als het moet dan moet het.

De eerste keer op het werk keek ik wel even vreemd op, een collega kwam gewoon eerst een half uur te laat, ging daarna zomaar naar de markt, kwam terug en ging eten.. vreemd...
Om vervolgens een uur te gaan slapen??? soms zou je wel eens in hun hoofd willen kunnen kijken!

Het handschrift van een arts is hier ook echt niet te lezen, bv ch_______ en dan dus ook echt een horizontale streep als ik hier type,

toch vind ik het heel speciaal dat ik hier ben en op de kinderafdeling mag gaan werken, in nederland kom je hier niet zo makkelijk, zeker niet voor een stage!

het is de bedoeling dat ik roteer door het ziekenhuis, nu kinderen, dan mannen afdeling, vrouwen, zwangerschap en soort van O.K./ S.E.H

ik laat het allemaal op me afkomen en alles rustig bezinken, dat is soms ook echt wel nodig!



Bij mijn gast gezin ben ik nu wel redelijk gewend, maar de behoefte aan rust blijf je toch wel houden, ik ben ook erg blij dat ik hier zit met Julie en Vera en niet in mijn Uppie!

ook met andere vrijwilligers die we al kenden of hier hebben leren kennen is het super gezellig,

Zo was er met het feest van koninginendag een meid die bij ons op school had gezeten ( geeft Katinka nog les bij jullie???) heel bizar.

Binnenkort Mole met Julie der ouders en dan even relaxen daar!

Heerlijk!

paar weekjes verder

We zitten nu al een paar weekjes hier en we moeten zeggen 'het went' !
We hebben alle drie onze draai gevonden in ons gastgezin en op het werk, en beginnen het nu erg na onze zin te hebben.

Vera'a moeder had ons afgelopen zondag meegenomen na een bruiloft.
Ze had voor ons alle drie een pak laten maken wat we aan konden doen na de bruiloft, erg leuk!
We werden door iedereen begroet, ongelofelijk !
En het was zeker leuk om een keer mee te maken, er werd helaas niet gedanst , dat was jammer.
Maar volgende week zal ze ons na een andere bruiloft mee nemen waar we wel kunnen dansen !!

Ook hebben we afgelopen maandag koninginnendag gevierd, we hebben het erg na onze zin gehad.
Er kwamen veel nederlanders na het feestje wat wij niet verwacht hadden, en ja hoor.. de ambassade betaalde de onkosten.
Dus we hebben heerlijk genoten van een lekker stuk kip met rijst, en als nagerechts lekker ijs met een mangosausje , MMmmmm....

Helaas is het eten minder in het gastgezin, smorgens krijgen wij droogbrood met thee en vaak krijgen we een week lang achtermekaar hetzelfde avond eten, erg vies !!

Voor de rest hebben we het na onze zin en proberen we zoveel mogelijk te genieten.
Ook verheugen we ons op het weekend, want dan is het zover ...

' WE GAAN NA MOLE NATIONAL PARK' !!! lekker effe er tussen uit, heeeeeerlijk !

Eerste dagen op stage, van Julie

Zooo, maandag was het dan zover , we zijn begonnen met de stage !!

Omdat onze stage plekken zeker een dikke 3 kwartier fietsen zijn, hebben we besloten dat we voorlopig lekker met de taxi gaan !! Ook voor mijn been (met brandwond) is dat wel wat aangenamer. Tot nu toe proberen de taxichauffeurs ons steeds op te lichten. Zo wilde ze ons gisteren 6 cedi p.p laten betalen, terwijl we normaal maar 70 pesewas (centt) kwijt zijn voor dat stuk , Dus daar trapte wij mooi niet niet in !! We moeten er dan dus ook echt voor zorgen dat we een prijs afspreken , voordat we de taxi instappen !!

Mijn stage plek is echt heeeel bizar. Het is niet echt een ziekenhuis, het is meer ee nsoort huisartsenpost. En het is dan ook zo dat wanneer het te complex is de mensen naar the teaching hospital worden doorverwezen. Verder is mijn stage ook heeeeel achterstallig, het stinkt er nog erger dan op de wc bij m'n gasgezin en het is echt super klein. Maandag heb ik de hele dag in de consutingroom gezeten , bij de arts. En hij gaf me uitleg bij allen patienten , en vooral patientjes. Maar dit was vooral in de morgen. In de middag waren er geen mensen, dus ging de arts maar gewoon slapen....... Tjaaaa daar zit je dan , Niks ik ben verpleegkundige dus ik ben de hele dag bezig met van alles en nog wat, neeee, gewoon rustig aan, alles op z'n tijd en het liefst niks doen ! Heeeel raaar !! Dus ik ben maar gaan puzzelen en een boekje gaan lezen. Vandaag mocht ik wel wat dingen doen, maar echt wat je daar allemaal ziet, daar zou je in Nedreland voor gestraft worden volgens mij, maar daar over de volgende keer meer !!!!

xxx