Als Julie en haar klasgenoten geen stage in Ghana hadden georganiseerd, zouden wij niet zomaar naar Ghana op vakantie zijn gegaan. Ghana vakantie land?, de meeste rei s bureaus kijken raar op als je dat vraagt. Via Tsara Travel lukte het goed een reis plan te maken voor 2 weken met in het midden een bezoek aan Tamale, waar Jordan, Vera en onze Juul, inmiddels woonden bij hun familie. Ghana is groot en de verharde wegen zijn deels vol met kuilen en heel veel drempels in de dorpjes. Maar dan zie je ook het land. Alles gebeurt langs de weg, kraampjes met veel verse groentes en heel veel mango’s, niet die harde Nederlandse, maar lekker zachte, wel vlezige en veel zoetere vruchten. En ook allerlei winkeltjes staan dicht bij de weg en daar loopt en fiets iedereen, incluis de geiten en schapen, die de weg net zo goed voor hen claimen. En natuurlijk steken de mensen over, met al hun spullen, liefst gedragen op het hoofd.

En na 1 week komen we aan in Tamale. Eerst naar het kantoortje van Meet Afrika. Daar is Julie en worden we voorgesteld aan de organisatie. Dan met Julie naar haar compound. Trots laat ze ons haar hutje zien en nog trotser zijn haar familie leden dat wij op bezoek komen. We worden getrakteerd op een groot bord spaghetti met een lekkere groente saus. Dan op de foto met haar “zussen en broers” en ook een paar “mama’s”. Daarna op bezoek bij de Chief, de baas van dat stukje. De man spreekt geen Engels, dus de vertaling loopt via de zus van Julie. Uiteindelijk kunnen we ons cadeau aanbieden. Daarna hebben we voor heel de familie stroopwafels. Volgens Julie waren ze in no time op.

Daarna naar de dokters post waar Julie werkt. Heel wat anders dan we in Nederland gewend zijn. Wachtkamer buiten, bedden voor infusen en verzorging direct naast elkaar, geen privacy. Schone instrumenten krijg je door het goed schoon te maken met alcohol. Heel leerzaam dat het zo ook kan.

’s Avonds lekker met Julie in ons hotel gegeten.

Zaterdag, iedereen ophalen om de reis naar Mole te maken. Eerst naar Julie die ons de weg wijst, dan naar Jordan en dan naar Vera. En dan op weg, door Tamale, over de grote weg naar de Witte Volta rivier. Na nog een heel eind, van de weg af de stoffige zandwegen op, schudden en trillen, remmen en weer gas geven om alle kuilen en goten rustig te passeren. Je ziet veel van het landschap, maar we zijn blij als we in het wildpark Mole aangekomen zijn. Als we de kamers ingericht hebben, kijken of de airco het doet, maken we ons klaar voor de safari. Een parkwachter, met geweer, zal ons begeleiden op zoek naar wild en naar we hopen olifanten. Vera, Julie en Jordan gaan boven op de Landrover. De tocht gaat over een net zandpad, je ziet dat ze voor toeristen wel wat over hebben, met heel weinig kuilen. Vanaf het dak van de auto zie je antilopen, waterbokken, wrattenzwijnen en apen veel sneller dan in de auto, dus klopt de jeugd geregeld op het dak om het gespotte wild aan ons te wijzen. Maar na ruim 2 uur nog geen olifant gezien, ook niet bij de waterplassen. Het heeft geregend de dag ervoor en dan is het oerwoud koeler en hoeven de olifanten niet per se een bad te nemen. Maar morgenvroeg bij de wandelsafari belooft de parkwachter meer kans, hij zal zelf weer met ons meegaan. Dus hopen dat hij gelijk heeft. We gaan naar het zwembad voor een lekkere afkoeling en daarna lekker eten, genieten van de zonsondergang, en hopen dat de airco het blijft doen, want in Ghana weet je nooit wanneer de stroom weer uitvalt.

Zondag vroeg op. Om half 7 start de wandelsafari. Met een groepje van 10 man lopen we achter de man met het geweer. Best spannend want hij neemt zo’n ding toch niet voor niets mee. Maar al gauw raak je gewend aan de vele antilopen, waterbokken en wrattenzwijnen. Je ziet best van dichtbij. Maar waar blijven nu de olifanten? Uiteindelijk bij een waterplas, pontificaal in het midden, rustig aan het baden, een jonge mannetjes olifant. En krokodillen. Dat ziet er machtig uit. We lopen om de plas heen om dichterbij te komen. En dat vindt de olifant, die nu uit het water is, niet echt leuk. Gelukkig staat hij aan de ander kant van de plas. Maar hij maakt met veel getrompetter en geflapper van zijn oren duidelijk dat we niet dichter bij moeten komen. Ze zijn hier echt wild, die dieren. Daarna gaat hij terug het water in, eerst heel voorzichtig, alsof hij het te koud vindt, daarna met een lompe plons midden in de plas. Prachtig om te zien. Dan terug naar de lodges voor het ontbijt. ‘s Middags bezoeken we de oudste moskee in west Afrika. De lokale mensen zijn er trots op om dat te laten zien. Al denk ik dat ze graag wat overdrijven. Zo groot is het niet en dat er dan meer dan 200 mensen in kunnen? Als we terug zijn weer lekker zwemmen, lezen en puzzelen. Daarna weer een lekker avondmaal, kaarten en dan weer de koelte van de airco in.

De ochtend redelijk vroeg op want de weg naar Tamale wacht weer op ons en de jeugd en wij moeten daarna nog naar Kumasi, nog zeker 7 uur rijden. Op weg naar Tamale bedenken we dat we wat voor de families van Julie, Vera en Jordan moeten meenemen. Liefst iets wat ze in Tamale nu niet makkelijk krijgen. Onderweg eigenlijk niets goeds te vinden, maar in Tamale vlak bij de bank waar we even moesten pinnen, verkopen ze grote groene bananen. Daar is in Tamale het seizoen nog niet voor, dus een goed cadeau voor de families. Ieder een grote tros. Niet een 5 of 8 bananen trosje zoals in Nederland, maar een tros met wel 20 tot 25 bananen. En zo zetten we de jeugd om beurten weer af bij hun gezin. Het is raar na 3 dagen al weer afscheid te nemen, maar de stage gaat gewoon nog veel weken door en dit was een, naar wij begrepen hebben van Vera, Julie en Jordan, heel welkom uitje, in het mooie maar warme Ghana.

Bedankt voor jullie gezelschap, jullie uitleg over hoe en wat er gebeurt in Ghana en nog veel succes de laatste weken!

Groetjes, Brigitte en Thur.

PS. Als je verhaal gelezen hebt zijn de 2 foto bestanden een mooie aanvulling.